De Alfa Romeo 8C Competizione. Ooit getest (nog wel op 8-8-’08, geen grap!) voor een inmiddels vaker genoemd ter ziele gegaan online automagazine, maar nu weer afgestoft en opgerakeld ter uwer vermaak.
De foto’s moeten misschien even laden, maar ze zijn het waard!
Misschien niet de beste, snelste of sportiefste, maar wel de allermooiste auto op het moment dat hij geïntroduceerd werd: de Alfa Romeo 8C Competizione. Als Michelangelo niet David, maar een auto had geschapen, was het waarschijnlijk de 8C Competizione geworden. Zien is genieten, horen is kwijlen, en rijden…
Minpuntjes
Voor het wegrijden zijn er 2 kleine minpuntjes: de stoelen en de navigatie. De stoelen zitten lekker (al hadden ze iets meer steun in de onderrug mogen bieden), maar zijn niet elektrisch verstelbaar. Gewichtsbesparing kan geen argument zijn, want airco, elektrische ramen en andere luxeverhogende artikelen zitten er ook op. De radio met geïntegreerde navigatie had op zijn beurt een wat meer gesofisticeerde uitstraling mogen hebben. Hij lijkt recht uit de eighties te komen. Maar bij die twee puntjes blijft het. Tijd om de sleutel om te draaien en de startknop in te drukken die het beest tot leven wekt.
Verslavend
Versnellingsbak in de sportstand en gaan! Tachtig procent van het rijgenot wordt gevormd door de 4,7 liter V8, die heerlijker brult dan elke andere krachtbron die in een hedendaagse auto te vinden is. Een verslavend geluid overmeestert de cockpit en al je zintuigen, terwijl de auto met zijn 450 pk en 470 Nm als een kanonskogel vooruitschiet. Binnen 4,2 seconden zit hij vanuit stilstand op de 100 kilometer per uur. Altijd heb je die duw in de rug waarmee de auto je wil vertellen dat hij harder kan en wil. De ruimte om het uit te testen was er helaas niet, maar hoogstwaarschijnlijk houdt deze duw aan tot aan de 292 km/u, de snelheid waarop de Alfa Romeo 8C Competizione eindelijk zijn meerdere erkent in de luchtweerstand.
Juweel
De flippers aan het stuur, die niet meedraaien in de bochten, bedienen een juweel van een versnellingsbak. Hij schakelt snel, geeft een heerlijke dot tussengas bij het schakelen naar een lager verzet en is beveiligd tegen ongeoorloofd terugschakelen. Voor de verstokte filerijder (of nepenthousiast) kan de bak ook automatisch schakelen. Geen idee hoe dat werkt, dat is iets waar je in een auto als deze geen aandacht aan besteedt.
Euromunt
Het is best mogelijk om de achterkant van de 8C even wat te laten zoeken door een flinke dot extra gas in de bochten te geven. Op een stenen ondergrond doet de voorkant ook graag mee aan deze zoektocht naar grip. Verder is de auto veel minder nerveus en ook niet zo plankhard als je zou verwachten, zonder dat dit afdoet aan de communicatie. Als je over een euromunt rijdt, weet je precies wat de waarde ervan was, zoveel informatie krijg je door van de wielen. Toch schijnt de 8C niet geroemd te worden om zijn kwaliteiten als volbloed racer. Zo voelt hij ook niet aan. Desondanks is het voor de openbare weg een heerlijke auto die zelfs voor dagelijks gebruik (vergeet even de opbergruimte) een fijne metgezel zou kunnen zijn.
Onvergetelijk
Rijden met de 8C Competizione is een ervaring die je niet snel vergeet. Gelukkig hebben we de foto’s nog.
Met dank aan Alex Debicki voor de foto’s! Hieronder nog meer:
